Osoby z autyzmem są często opisywane jako mające względnie wysoki poziom pobudzenia lub niepokoju. Temple Grandin – kobiety z wysoko funkcjonującym autyzmem – zbudowała kiedyś specjalną maszynę do ściskania, która w momentach paniki dawała jej ulgę.
W dzisiejszych czasach nie musimy już budować takich maszyn. Aby osiągnąć efekt wyciszenia można z powodzeniem stosować odzież uciskową. Pani Grandin napisała na ten temat pracę naukową. Za autorką badań: „Dzieci autystyczne często szukają wrażeń głębokiego nacisku. Na różnych spotkaniach rodzin osób z autyzmem rodzice zgłaszali mi różne typy zachowań presyjnych swojego potomstwa, takie jak owijanie rąk i nóg elastycznymi bandażami, spanie pod wieloma kocami nawet podczas ciepłej pogody, chodzenie pod materace. W moim przypadku czołgałam się pod poduszkami sofy i sadzałam na nich moją siostrę ”.
Stwierdzono, że głęboki nacisk wywiera korzystny wpływ w różnych warunkach klinicznych (Barnard i Brazelton 1990, Gunzenhauser 1990). W anegdotycznych doniesieniach opisywano, że ucisk działa uspokajająco u dzieci z zaburzeniami psychicznymi. Od lat do uspokajania dzieci z zaburzeniami autystycznymi i ADHD stosuje się stymulację głębokiego nacisku, taką jak zawijanie się na macie gimnastycznej (Ayres 1979, King 1989).